بازنگری ابزار ارزشیابی مهارت بالینی دانشجویان دیالیز پرستاری دانشکده پرستاری مامائی دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف : یکی از مشکلات موجود در فرآیند ارزشیابی کارآموزی بخش­های ویژه ضعف در اولویت بندی گویه­های ابزار است. با توجه به تاثیر ابزار ارزشیابی مناسب جهت کسب اطمینان در مورد مهارت­های بالینی دانشجویان؛ این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای نظرات دانشجویان و اساتید در خصوص میزان اولویت گویه­های ابزار ارزشیابی بالینی انجام شد .   روش بررسی : این مطالعه با روش توصیفی- تحلیلی و بر روی 30 نفر از دانشجویان پرستاری سال آخر (گروه هدف) و 10 نفر از اساتید (گروه متخصصین) که بیشترین سابقه­ی آموزش دروس تئوری یا کارآموزی در بخش دیالیز را به­عهده داشتند، انجام شد. ابتدا نظرات دانشجویان (از طریق تکنیک گروه اسمی) و نظرات اساتید در ارتباط با اولویت گویه­های پرسشنامه ارزشیابی دیالیز موجود در دانشکده بررسی شد و بعد از جمع آوری نظرات ، گویه­های ابزار از نظر نسبت روایی محتوا ( cvr ) و شاخص روایی محتوا ( cvi ) بررسی شد و نهایتاٌ اولویت بندی جدید گویه ها از دیدگاه اساتید و دانشجویان مجدداٌ ارزیابی شد.   یافته­ها : در ابتدا یافته­ها نشان داد که بین نظرات اساتید و دانشجویان نسبت به اولویت­ بندی گویه­ها تفاوت معنی­داری وجود نداشت (05/0 p> ) و هر دو گروه برای گویه­ها اولویت متوسط را انتخاب کردند؛ اما بعد از جمع آوری نظرات دانشجویان و اساتید در مورد اولویت بندی جدید گویه ­ ها اساتید و دانشجویان اولویت خیلی زیاد را برای گویه ­ ها انتخاب کردند.پایایی ابزار به ترتیب برای بخش معیارهای عمومی آلفای 863/0 و برای بخش اختصاصی آلفای 88/0و در مجموع آلفای کل ابزار 843/0کسب شد.   نتیجه گیری : ابزار با اولویت بندی جدید قابلیت اعتبار و اعتماد خوبی برای به­کارگیری در محیط بالینی برای ارزشیابی عملکرد دانشجویان دارد و به­کارگیری آن شاید بتواند اثر بخشی فعالیت های بالینی اساتید و دانشجویان را بهبود بخشد .